προκαταταχώ

-έω, Α

1. (το παθ.) προκαταταχοῡμαι, -έομαι

(κυρίως για πλοία) επιταχύνομαι, φέρομαι με ταχύτητα πριν από κάτι άλλο («προκαταχούμενα ὑπὸ τοῡ ρεύματος», Γέμιν.)

2. φθάνω κάπου γρήγορα πριν από κάποιον άλλο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + καταταχῶ «επιταχύνω, προφθάνω»].